Davat

مقاله

داستان

شعر

گفت و گو

نمايشنامه

طنز

مواد خام ادبی

درباره‌ی دوات

کارهای رضا قاسمی
 روی انترنت

کتابخانه الکترونيکی دوات

تماس

mercredi, 20 avril 2016 

 

 

سودابه اشرفی

خانه پایی در بلیز

"نیاز به خانه پا در بلیز: ماه می، سال 2005. برای خانه ای بسیار دورافتاده با انرژی خورشیدی در کنار رودخانه ی کلمبیا، جنوب بلیز. برای اطلاعات بیشتر لطفا از طریق ای میل زیر با رابرت تماس بگیرید."
از میان چند آگهی ای که به آن ها جواب داده بودم بیش تر از همه منتظر نتیجه ی این یکی بودم.
جلو کامپیوتر یک دستم روی ماوس بود و دندان هایم را روی تکه ای از پیتزا فرو کرده بودم. صفحه ی ای میل که باز شد و چشمم به جواب آگهی افتاد، صدای تلویزیون را با عجله پایین آوردم. بقیه ی تکه ی پیتزا را توی جعبه اش کنار کامپیوتر گذاشتم و بعد از دو هفته انتظار، روی پاسخ: پاسخ:"نیاز به خانه پا در بلیز" کلیک کردم.


سلام
ای میل شما را دریافت کردیم. باور کنید آنقدر پاسخ به دست ما رسیده و آنقدر جواب ای میل نوشته ایم که نمی دانیم اسم شما کجای لیست اصلی ما که طبق مشخصات، تقسیم بندی کرده بودیم جای می گیرد. آیا جواب کلی ما را گرفته اید؟ حالا برای این که جای شکی باقی نماند آن را هم دوباره ضمیمه می کنیم.

سلام دوست عزیز
این یادداشت تایید دریافت پاسخ شما به آگهی "نیاز به خانه پا..." است. ما در واقع بعد از آن آگهی، ای میل باران شدیم و حالا سعی می کنیم تا آنجا که ممکن است به همه ی علاقه مندان جواب بدهیم. باید بدانید که ما فقط هفته ای یک بار به شهر می آییم و مراحل نوشتن این همه جواب می تواند طولانی بشود. از صبر شما متشکریم.
متن نامه ی همگانی که قبلا نوشته بودیم ضمیمه است:

به تمامی علاقه مندان عزیز
سلام
اجازه بدهید تاکید کنم که ما فقط به دنبال خانه پا می گردیم. به کسی احتیاج داریم تا در یک ماهی که در امریکا هستیم یعنی تمام ماه می، کمی کم تر یا بیش تر، در خانه ی ما زندگی کند.
کل کاری که شما باید انجام دهید در واقع مراقبت از چند حیوان خانگی ست. فعلا یک سگ و دو گربه داریم اما چه بسا تا آن موقع یک سگ دیگر هم به فامیل مان اضافه شود. لیکن از آنجایی که ماه می خشک ترین ماه اینجاست، کمبود آب می تواند مشکلی باشد. ما شبکه ی آب تلنبه ای ساده ای داریم که در سه سال گذشته به خوبی از آن استفاده کرده ایم. معمولا یکی از سه صفحه ی جذب اشعه خورشیدی مان را با یک پمپ دوازده ولتی به کنار رودخانه می بریم و برای تمام فصل همان جا نگهش می داریم. این سیستم به طور تقریبی دویست و پنجاه گالن ظرفیت دارد. ما این آب را همین طور تصفیه نشده می نوشیم اما ممکن است شما نخواهید این کار را بکنید. آیا آب بطری در اینحا ارزان است؟ هوم م م... گمانم در حدود گالنی پنجاه سنت—به شرطی که پنج گالن، یک جا با هم بخرید که این موضوع ما را به مساله ی بعدی ربط می دهد.
دلمان می خواهد روی کلمه "دور افتاده" که در آگهی آورده بودیم بسیار تاکید کنیم. ما یک مایلیِ بالای رودخانه زندگی می کنیم. یک مایلیِ دهکده ی مایا در سن پدرو کنار رودخانه ی کلمبیا—بیست و پنج مایلیِ نزدیک ترین شهر یعنی پونتاگوردا. چند راه برای رفت و آمد به دهکده وجود دارد. من خودم معمولا از کرجی متوسطی که داریم استفاده می کنم. کرجی های اینجا کنوهایی هستند که با دست ساخته شده اند و با یک چوب بلند که با فشار به عقب رانده می شود حرکت می کنند. استفاده از آن را در ظرف یکی دو هفته و با تمرینِ مرتب می توان یاد گرفت به شرطی که آدمی قوی باشید. از آن جایی که جولیا خودش را آدم پرزوری نمی داند، از روش من استفاده نمی کند بلکه به سادگی پارو می زند. و بعد کرجی را به جای مطمئنی می بندد و یک مایل فاصله را پیاده می آید. در ماه می آب رودخانه پایین است بنابراین بدون وسیله هم می شود از آن گذشت. کافی ست که یک دست لباس اضافه با خودتان بردارید.
و اما راه دیگر: دهکده اتوبوسی دارد که در روزهای دوشنبه، چهارشنبه، جمعه و شنبه به پونتاگوردا می رود. صبح زود ساعت پنچ و چهل و پنج دقیقه راه می افتد. چهل دقیقه طول می کشد تا به شهر برسد و بعد ساعت دوازده ظهر بر می گردد. ما معمولا در چنین روزهایی که آن را روزهای شهر نامیده ایم تا ساعت دو و نیم بعد از ظهر دیگر به خانه برگشته ایم.
اتوبوس های دیگری هم هستند که صبح کمی دیرتر حرکت می کنند اما ممکن است برای رسیدن به ایستگاهِ این اتوبوس ها مجبور شوید سه چهار مایلی را پیاده یا با دوچرخه بروید.
ماه می می تواند داغ ترین و سخت ترین ماه جنوب بلیز باشد. درجه ی حرارت هوا می تواند به صد هم برسد، اما شب ها و صبح های زود خنک می شود. ما و بقیه ی مزرعه دارها معمولا صبح های خیلی زود کار می کنیم و بقیه ی روز را کنار رودخانه یا در ننوهایی که به درخت ها بسته ایم استراحت می کنیم. آب و هوا در مناطق جنگلی-بارانی می تواند خیلی بد یا مثل طوفانی که سه سال پیش آمد غیرقابل پیش بینی باشد. ما این آب و هوا را به این دلیل تحمل می کنیم که محل زندگی امان زیباترین و ساکت ترین نقطه ی روی زمین است. خانه ی ما روی یک تپه ی کوچک قرار گرفته. روی خرابه های قدیمی خانه ای مایایی. از یک طرف رو به رودخانه، از یک طرف رو به معبد.
خانه روی ستون هایی فرو رفته در زمین ساخته شده است. دو سوم طبقه ی پایین، دیوار دارد اما یک سوم آن کاملا باز است. فقط یک اتاق قابل قفل کردن دارد که در آن ابزار کار، پول و تجهیزات مربوط به انرژی خورشیدی مان و غیره را نگه می داریم. آشپزخانه شامل یک میز ناهاری خوری خیلی بزرگ است که در وسط ، کار گذاشته شده. پیشخان سرتاسری که دورتا دور دیوار های آشپرخانه نصب شده است، دو اجاق گاز، دو ظرف شوییِ ورشویی با شیر آب سرد، یک سبزی خردکن دستی، یک قهوه سابی دستی و یک نارگیل خردکن دستی.
در طبقه ی بالا یک چادر برزنتی بیست و چهار متر در سی وشش متر با در و پنجره های توری زیپ دار برای در امان بودن از نیش مگس و پشه و حشرات دیگر که در شب ها و صبح های زود خیلی فعال می شوند. این فضا با یک کتابخانه به دو بخش تقسیم می شود، یک میز در یک طرف و یک تختخواب و دو کمد (برای هر کداممان یکی)در طرف دیگر. دو طرف چادر دیوار چوبی زده ایم. دو دیوار بزرگ که از دو انتها بازند تا هوا بتواند عبور کند. دو ننو در طبقه ی بالاست و دو ننو در طبقه ی پایین. ننوی پنجم کنار اتاق مهمان است که پشت خانه قرار دارد.
دو سه قدمی آشپرخانه یک درخت لیمو، یک درخت پرتقال خیلی شیرین و دو درخت دو قلوی میوه های ستاره ای داریم. کمی دورتر آناناس ها و یک دوجین انواع مختلف موز، بارهنگ و نارگیل. سعی کرده ایم یک باغچه کوچک سبزیکاری هم داشته باشیم. اما با این که من ده سال تجربه ی سبزیکاری اورگانیک دارم هنوز کاملا لِم سبزی های اینجا دستم نیامده. گلها و سبزیجات خودرو به خوبی عمل می آیند--- چیزهایی مثل همیشه بهار، بامیه، کاهو، کدوی محلی، ریحان، مرزه، تره، آویشن، کاساوای تلخ و شیرین، چغندر. اما گوجه فرنگی و فلفل مراقبت زیادی می خواهد--- واما ماه می موقع رسیدن انبه- میوه ی خدایان است!
جولیا باغچه تزیینی قشنگی برای خودش درست کرده. از این باغچه های تزیینی در دهکده فراوان است. راستی اگر به عقب ساختمان بروید درخت کاکائوی ما را می بینید که شاید از شما خواهش کنیم کمی از آن مواظبت کنید چون میوه اش باید هر ماه به شکلات تبدیل شود. البته اگر خواستید می توانید هرچه را که کاشته یا درو کرده اید با خودتان ببرید.
اینجا زمین بسیار شیب دار است. فقط دو یا سه تکه ی مسطح در خانه، و بقیه اش کنار رودخانه. من با قطع درخت و ها و بوته ها راه های باریکی برای راه پیمایی درست کرده ام. راه پیمایی در این اطراف خیلی لذت بخش است.
جولیا و من هر دو پنجاه و دو سال داریم. هر دو به طور داوطلبانه برای یک موسسه ی کوچک توسعه و آبادانی دهکده کار می کنیم. بنابراین می بینید که نمی توانیم به شما حقوقی پرداخت کنیم اما برای یک هفته اتان آذوقه در آشپزخانه می گذاریم به اضافه ی یک کپسول پرِ گاز. برای کار کمی که برای ما انجام می دهید ما، یک تکه سهم خودمان از بهشت را، برای یک ماه یا بیشتر در اختیارتان می گذاریم. فکر می کنم معامله ی پایاپای خوبی باشد.
خب، حتما خواهید پرسید که ما به دنبال چه جور آدمی می گردیم؟ باید بگویم قبل از هر چیز این آدم باید از قوای جسمانی نسبتا خوبی برخوردار باشد--- حداقل آن قدر که بتواند از پس رفت و آمد خود برآید. با این که ممکن است این موضوع مساله آفرین نشود اما انتظار داریم این آدم سر نترسی در مقابله با حیواناتی مثل رتیل، عقرب، مار و پلنگ و یوزپلنگ و خانواده داشته باشد (می توانیم به شما نشان دهیم که چگونه حواستان جمع باشد). ایگواناها را فراموش کنید. آن ها فقط از درخت های خم شده روی رودخانه آویزان می شوند و تماشایتان می کنند. کاری به کارتان نخواهند داشت.
کسی که ما انتخاب می کنیم باید قول بدهد که شب ها به خانه بیاید تا سگ و گربه ها گرسنه نمانند. اگر شب کسی نباشد، چینی، سگمان باید بسته باشد.
مسلما درستی و صداقت شما تقاضای دیگرمان است. خیلی دردآور است وقتی که بر می گردیم و می بینیم چیزی از وسائل خانه گم شده است. چند تقاضای دیگر هم داریم که بعد از توافق های اصلی، آن ها را با شما در میان می گذاریم. مهم تر از همه این است که ما در گرمای ماه می اینجا علاف نشویم.
همسایه های دور و بر و همسایه های بالای رودخانه، گوش شیطان کر همه امریکایی هستند و همه مشغول ایجاد مزرعه های پژوهشی. اگر برای رفت و آمد یا حمل و نقلِ چیزهای سنگین با کرجی، به کمک احتیاج داشتید آن ها می توانند به راحتی به شما کمک کنند. یک چیز دیگر باقی می ماند که گفتنش واقعا ضروری است: در این منطقه سه جور مار زهری وجود دارد. این سه جور مار زهری عبارتند از: کبرا، بوآ و فر د لانس. می توانید در مورد این مارها تحقیق کنید تا بفهمید دقیقا چه می گویم. البته در این پانزده سالی که من اینجا زندگی می کنم چندبار بیش تر به آن ها بر نخورده ام و یکی دوبار هم فقط با مرده اشان----- اما مردم بومی با آن غریبه نیستند و دائم سر زمین با این جور مارهای خطرناک مواجه می شوند. ما سعی می کنیم تا آن جا که می شود شب ها بیرون نرویم تا از شر این مارها در امان بمانیم. در داخل خانه؟ در داخل خانه هیچ جای نگرانی نیست.

خب، حالا بعد از هضم این اطلاعات اگر همچنان مایل به قبول این شغل بودید با ما تماس بگیرید. حتما به طور فردی و خصوصی به شما جواب خواهیم داد. موفق باشید!

رابرت فردریکسن و جولیا آلتر

بعدالتحریر
در ضمن، ما طی ماه ژانویه هم یک ماهی به دهکده ای در مکزیک سفر خواهیم کرد و به خانه پا احیتاج خواهیم داشت. علاوه بر این، اگر بخواهید مدت طولانی تری بمانید می توانید اتاق مخصوص مهمان ما را در مقابل پرداخت هفته ای 75 دلار کرایه کنید--- شامل غذا.

بعدالتحریر 2
این را هم باید بگوییم وقتی ما کمی بیش تر به این موضوع فکر کردیم دیدیم بهتر است یک جفت را برای این کار انتخاب کنیم. راستش را بخواهید آمد و رفت به این مکان خیلی سخت است. بدون ماشین هم خیلی دور نمی شود رفت. این کار برای کسانی مناسب است که مدتی با اطراق در همین یک تکه راضی باشند. شاید بهتر است در صورتی به این ای میل پاسخ دهید که نخواهید تک و تنها به این جا بیایید و جفتی همراه داشته باشید.
خب ما تقریبا بیشتر موارد ضروری را برای شما توضیح دادیم. اگر هنوز نظرتان را عوض نکرده اید برای ما نامه ی دیگری بنویسید تا در مورد قدم بعدی با هم صحبت کنیم. منتظر ای میل شما خواهیم ماند.
نوامبر 2004